آشنایی با عضلات همسترینگ و انواع آسیب های همسترینگ یا عضلات پشت ران

قبل از ارائه توضیحات در مورد آسیب‌های همسترینگ، قصد داریم برای درک بهتر شما یک مثال ورزشی ارائه دهیم. تصور کنید که در یک بازی فوتبال، توپ به پشت پای بازیکن میانی می‌رسد. این بازیکن سعی می‌کند با رساندن توپ به وسط زمین ادامه کار را به هافبک مرکزی بسپارد. بازیکن هافبک با دریافت توپ سرعت می‌گیرد و در آستانه گلزنی است که ناگهان پشت ران خود را چنگ زده، لنگ می‌زند و نمی‌تواند ادامه دهد. در این شرایط معمولا هواداران باتجربه و متخصصان پزشکی ورزشی، اولین احتمالی که می‌دهند پارگی همسترینگ است.

آسیب های همسترینگ در چه افرادی رخ میدهد ؟

آسیب‌های همسترینگ یکی از شایع‌ترین صدمات ورزشی هستند که معمولا در ورزشکاران رشته‎های ورزش‌هایی مانند فوتبال، راگبی، هاکی روی چمن و دویدن در پیست دوومیدانی مشاهده می‌شوند. البته این مشکل ممکن است در افراد عادی مانند شرکت‌کنندگان پرشور یک بوت کمپ، پدرانی که به یاد رقابت‌های قدیم خود در زنگ ورزش مدرسه فرزندشان شروع به فعالیت ناگهانی می‌کنند یا حتی فیزیوتراپیست‌هایی که از دویدن آهسته خسته شده‌اند و با شتاب از تپه‌ها بالا می‌روند نیز مشاهده شود.

عضلات همسترینگ چیست؟

اما عضلات همسترینگ چیست؟ چرا در هنگام دویدن سریع دچار مصدومیت می‌شوند؟ و چه چیزی در توانبخشی آسیب‌های همسترینگ اهمیت دارد؟ همسترینگ مجموعه‌ای متشکل از چهار عضله است که از لگن تا زانو کشیده شده‌اند و در زمان راه رفتن ران را به سمت عقب می‌رانند و هنگام انقباض، زانو را خم می‌کنند. می‌توان سفتی پشت ران را به وجود این عضلات نسبت داد.

آشنایی با عضلات همسترینگ

دو عدد از عضلات همسترینگ به قسمت داخل زانو متصل شده‌اند و به آن‌ها عضلات نیم‌غشایی و نیم‌وتری (نیمه‌تاندینوس) گفته می‌شود. دو عدد دیگر نیز در قسمت بیرونی قرار دارند و به آن‌ها سرهای بلند و کوتاه عضله دوسر رانی می‌گویند.

شایع‌ترین آسیب‌های همسترینگ در حین دویدن سریع یا دو سرعت، اغلب مربوط به سرِ بلند عضله دوسر رانی است. معمولا شدت آسیب برحسب نوع ساختار آسیب‌دیده (عضله، فاسیا، مفصل و تاندون) و میزان آسیب وارد شده، متغیر است.

فرآیند راه رفتن یا دویدن شامل دو مرحله نوسان دادن (Swing) پا و تکیه کردن (Stance) آن روی زمین است. از نظر پزشکان منطق حکم می‌کند که عضلات همسترینگ در هنگام تکیه کردن آسیب ببینند، زمانی‌که پا با زمین تماس دارد و همسترینگ آن را به سمت عقب می‌راند.دقیقا زمانی‌که بازیکن هافبک مثال ما به‌جای گلزنی ران خود را گرفت و نتوانست ادامه دهد. در واقع به نظر می‌رسد عضلات همسترینگ او هنگام حرکت دادن پا، درست قبل از تماس پا با زمین، آسیب دیده‌اند.

همانطورکه پا در هنگام نوسان دادن به سمت جلو حرکت می‌کند، عضلات همسترینگ منقبض می‌شوند تا سرعت پا کاهش یابد و آماده شود تا آن را برای مرحله بعدی روی زمین قرار دهیم. در این زمان طول عضلات نیز افزایش پیدا می‌کند که نشان‌دهنده یک انقباض غیر هم‌ مرکز است.

آسیب های همسترینگ بیشتر در چه ناحیه ای رخ می دهد ؟

مطالعات نشان داده‌اند که دقیقا قبل از تماس پا با زمین، عضلات همسترینگ بیشترین نیرو را اعمال می‌کنند. مطمانا با سریع‌تر دویدن، نیرو و کشیدگی مورد انتظار از این عضلات افزایش می‌یابد، زیرا زانو تا قفسه سینه بالا می‌آید و پا با سرعت بیشتری به سمت بیرون می‌رود.

به‌همین‌دلیل است که هنگام دویدن با سرعت بالا، آسیب‌های همسترینگ در انتهای مرحله چرخاندن و نوسان دادن پا رخ می‌دهند. اتصال سرِ بلند عضله دوسر رانی به استخوان لگن باعث شده است این بخش برای مدت طولانی‌تری منقبض شود. در نتیجه در حین دو سرعت بیشتر مستعد آسیب است. ازآنجایی‌که اغلب آسیب‌های همسترینگ در حین افزایش طول عضلات همسترینگ رخ می‌دهند، انجام تمرینات کششی راهکار خوبی برای پیشگیری و توانبخشی این مشکل است.

از نظر پزشکان اگرچه این راهکار ممکن است به کاهش احتمال بروز برخی آسیب‌های همسترینگ کمک کند، اما راه‌حل اصلی نیست. زیرا در هنگام سریع دویدن یا دو سرعت، قدرت یا عملکرد خاص عضلات همسترینگ را بازیابی نمی‌کند و بهبود نمی‌بخشد.

درمان آسیب همسترینگ با فیزیوتراپی

به نظر می‌رسد در فیزیوتراپی آسیب‌های همسترینگ باید روی تمریناتی تمرکز کرد که باعث افزایش طول و قدرت بخش‌های کوچکتر عضلات (دسته ماهیچه‌ای یا فاسیکل عضلانی) می‌شوند. این مساله در بهبود استحکام عضلات همسترینگ در هنگام دویدن با سرعت بالا موثر است.هنگامی‌که درد و تورم پس از آسیب اولیه عضلات همسترینگ برطرف شد، نوبت انجام تمرینات فیزیوتراپی مانند حرکت پشت پای همسترینگ، ددلیفت پا صاف و تمرینات نوردیک همسترینگ است. همه اینها باید با کشیدن آهسته عضلات همسترینگ برای تحت تاثیر قرار دادن انقباض غیرهم‌مرکز انجام شوند.

البته ممکن است کمی خطرناک به نظر برسند زیرا عضلات همسترینگ در حین افزایش طول آسیب می‌بینند، اما تجربه نشان داده است که حرکات کنترل‌شده و آهسته به‌ندرت باعث آسیب عضلانی می‌شوند.

ازآنجایی‌که عضلات همسترینگ آسیب‌دیده ضعیف‌تر از حد انتظار خواهند بود، باید قبل از شروع هر برنامه ورزشی برای بهبود آسیب‌های همسترینگ با فیزیوتراپیست خود مشورت کنید. بدین‌شکل، وضعیت شما به طور دقیق ارزیابی و تشخیص داده می‌شود و تمرینات مناسب برای شما تجویز می‌شوند. در مرحله بعد فیزیوتراپیست می‌تواند تمرین‌های سریع و مخصوص دویدن را برای اطمینان از آماده بودن عضلات همسترینگ شما برای دو سرعت یا سایر ورزش‌ها تجویز کند. دو فاکتور خطر اصلی برای بروز آسیب‌های همسترینگ، بالا بودن سن و داشتن سابقه قبلی آسیب‌ دیدگی عضلات همسترینگ است که متاسفانه نمی‌توان مانع از وجود هیچ‌کدام شد. در این شرایط، توانبخشی مناسب بسیار مهم است.

به طور کلی، بهبود قدرت عضلات همسترینگ (به‌ویژه قدرت انقباض غیرهم‌مرکز آن‌ها) می‌تواند به بازیابی وضعیت تحرک پاهای شما کمک کند و خطر بروز آسیب‌های مکرر را کاهش دهد. بهتر است بدانید که در زمان بهبود آسیب‌های همسترینگ، اتلاف زمان کمتر به معنای از دست دادن قدرت عضلانی کمتر است. بنابراین سعی کنید هرچه سریعتر به ورزش یا تمرینات خود بازگردید. اگر فکر می‌کنید عضلات همسترینگ شما آسیب دیده‌اند، سریعا با یک فیزیوتراپیست تماس بگیرید تا بتوانید تمرینات مناسب را زودتر شروع کنید.در صورتی که توانایی بیرون رفتن از منزل را ندارید برای ویزیت و انجام فیزیوتراپی میتوایند از خدمات فیزیوتراپی در منزل کلینیک قرار استفاده کنید.